Դեռևս «Դիմադրություն» շարժման ժամանակ եմ գրել, որ շարժումը արտաքին պատվիրատուներ չունի: Ասելիքս հիմնավորել եմ նրանով, որ Նիկոլի իշխանությունը, նրա իրականացրած և դեռ իրականացվելիք քաղաքականությունը, այս կամ այն չափով, ձեռնտու և ընդունելի է բոլորի համար, բացի՝ Հայաստանից և հայ ժողովրդից: Խոսքը պետական մակարդակով արտաքին ուժերին է վերաբերում, ոչ թե՝ կազմակերպություններին կամ խմբերին: Մի քիչ Իրանի հարցում վերապահումներ կան, բայց Իրանը չունի նման ռեսուրս, որ քաղաքական լուրջ փոփոխությունների պատվիրատու լինի, նա այլ կերպ է գործում: Սակայն այն ժամանակ ասում էի, որ, շարժման հաղթանակի դեպքում, նոր իրողություններից ելնելով, այդ արտաքին խաղացողները գուցե փոփոխություններ կատարեն իրենց ծրագրերում: Պատմությանը հայտնի են դեպքեր, երբ տեղում իրավիճակի փոփոխությունը հանգեցրել է գլոբալ ծրագրերի փոփոխության: Հիմա էլ ոչինչ չի փոխվել, և շարունակում եմ կարծել, որ այսօրվա շարժումը ևս արտաքին պատվիրատուներ չունի: Միակ տարբերությունն այն է, որ սկսել եմ կասկածել, թե տեղում իրավիճակի փոփոխությունը հանգեցնելու է գլոբալ ծրագրերի փոփոխության: Սա, իհարկե, չի նշանակում, որ մենք պարտավոր չենք փոխել այս նսեմացուցիչ իրավիճակը, նույնիսկ, եթե վստահ չենք, որ մեզ համար ցանկալի գլոբալ փոփոխություններ պետք է լինեն: Պարտավոր ենք, որովհետև այլընտրանքը չափազանց ամոթալի վախճանն է:
Արամ Աբաջյան